ખુદા! ક્યાં ખમીર તારો ખુટી ગયો
કે, મુજ નિર્ધનને તુ લુંટી ગયો.
અધરસ્તે ક્યાંક ખોવાણી મારી શાયરી
ને આ ગઝલનો સાર પણ તુ ઝુંટી ગયો.
ક્યાંથી લાવુ એ સુર પાછો
મને કોઇ નવા શબ્દ તો આપો
એ જુની કવિતાથી નાતો મારો ટુટી ગયો.
એક દોસ્ત મારો મુજથી છુટી ગયો, કે
જીવવાનો એક સહારો પણ તુ ઝુંટી ગયો.
એ ખુદા તારી એટલી મહેરબાંની
જા નહીં કરુ હવે સાદ તને
તુ જ શ્રદ્ધા કેરો શીશો આજે ફુટી ગયો.
No comments:
Post a Comment