પરી

એ દિવસ હજુ યાદ છે જ્યારે

ઢળતી સાંજે એમની સંગ આંખ મળી હતી.

અમે તો હતા અજાણ આ પ્રેમ શબ્દ્થી

પણ, એમને જોતાં મને મંઝિલ મળી હતી.

હોઠોથી તો એકરાર કરવાની હિંમત નહોતી

બસ, અનામિકાના ઇશારે વાત કરી હતી.

જ્યારે-જ્યારે નીકળતી એ મારી શેરીમાંથી

મારા સ્વાસોમાં એની જ ખુશ્બુ ભળી હતી.

હા, એને પણ ડર હતો જરા બદનામીનો, છતાં

સુનસાન ગલીમાં એ ચોરી-ચોરી મળી હતી.

આજે એના વગર મન નથી માનતુ

એ ચહેરાનું તેજ, એ નશીલી આંખો

                                        જાણે એ કોઇ ‘પરી’ હતી.