એક ફૂલ

એક ફૂલ જેવા બદન પર

ફૂલોની ચાદર પહેરાવી દીધી.

પોતાના કળજાના કટકાને

ઘરથી બેઘર બનાવી દીધી.

જીવતાં તો કદી પુછ્યું ના

કે, શું આરઝું છે તારી

ને આજ એના વણકીધે

દશ ફૂટની જગા ખોદાવી દીધી.

બહુ જાલિમ છે આ દુનિયા

જીવ શું છૂટી ગયો દેહથી

એક માસુંમ છોકરીને

જમીનમાં દફનાવી દીધી.

તારી યાદ ના આવે એવા વિચારથી

તારી હર ચીજ સળગાવી દીધી

બસ, ખતમ થઇ તારી કહાની

અહીંથી તારી હસ્તી જ મીટાવી દીધી.

કેવી છે આ દુનિયાદારી....!

બાર દી રોયાં ની ભુલી ગયા

ને ધીરે ધીરે પછી

દુનિયાની હર રીત નિભાવી દીધી.

હવે, નજર સમક્ષ તુ નથી આવતી

ને તારી યાદ પણ નથી આવતી

એ દોસ્ત! જરા આવી ને તુ જો

આજે સહુંએ તને ભુલાવી દીધી.