બની ગઇ એ સવાલ એવો
વિચારું, કે શું આપુ જવાબમાં.
એની ખુશ્બુ જ હતી અનોખી
આજે પણ ના મળી ગુલાબમાં.
નસીબે જ્યારે દીધો તમાચો
સમજ્યો, ફરતો હતો હું નકાબમાં.
એની આંખોમાં હતો ચહેરો મારો
હતી મારી તારીફ એના અલ્ફાજમાં.
અંધારાને દોષ દઉ શીદને…!
ખોઇ બેઠો હું એને ઉજાશમાં.
આજે પણ હું એ ભુલ્યો નથી
થઇ હતી ચિચિયારી ‘એક ખ્વાબમાં’.
No comments:
Post a Comment